بررسی اثرات ضد باکتریایی مشتقات جدید بنزوتیازول و تتراهیدروپیریمیدین بر آئروموناس هیدروفیلا، استرپتوکوکوس اینیایی و ادواردزیلا تاردا به عنوان سه باکتری بیماری‌زای مشترک بین آبزیان و انسان

زمینه و هدف: رفع تهدید مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری‌های بیماری‌زای زئونوز آبزیان، نیاز به استفاده از ترکیبات ضد باکتریایی جدیدی چون مشتقات تیازول و پیریمیدین دارد. در این تحقیق به بررسی اثر مهارکنندگی تعدادی از مشتقات جدید بنزوتیازول و تتراهیدروپیریمیدین که به تازگی سنتز شده‌اند بر روی آئروموناس هیدروفیلا، استرپتوکوکوس اینیایی و ادواردزیلا تاردا از مهم‌ترین باکتری‌های‌ بیماری‌زای زئونوز آبزیان پرداخته شده است. مواد و روش‌ها: مشتقات بنزوتیازول و تتراهیدروپیریمیدین سنتز و محلول‌هایی از آن‌ها با غلظت μg/mL 8192 در حلال DMSO تهیه شد. سپس جهت بررسی اثرات ضد باکتریایی، از دو روش انتشار در دیسک و براث میکرودایلوشن استفاده شد. در نهایت نتایج به صورت قطر هاله مهار رشد و حداقل غلظت بازدارندگی رشد (MIC) گزارش گردید. نتایج: بررسی‌ها، عدم اثر گذاری دو مشتق تتراهیدروپیریمیدین بر هر سه باکتری مورد مطالعه را نشان داد، همچنین هیچ گونه اثر مهارکنندگی از سه مشتق بنزوتیازول بر باکتری آئروموناس هیدروفیلا مشاهده نگردید. البته اثر مهارکنندگی برای مشتقات بنزوتیازول با [MIC] 256 تا 1024 و قطر هاله مهار رشد 3/0±3/4 تا 1/0±2/18 بر استرپتوکوکوس اینیایی و ادواردزیلا تاردا ثبت شد. نتیجه‌گیری: در این مطالعه اثرات ضد باکتریایی مشتقات جدید بنزوتیازول بر دو باکتری‌ استرپتوکوکوس اینیایی و ادواردزیلا تاردا اثبات گردید. این امیدواری وجود دارد تا با انجام آزمایشات تکمیلی بر آبزیان به ویژه در شرایط مزرعه، این ترکیبات جایگزین مناسبی برای آنتی بیوتیک‌های رایج که باکتری‌ها به آن‌ها مقاوم شده‌اند، شوند.